Ik moet wel toegeven dat mijn nieuw jaar niet al te best begonnen is.
Eigenlijk was ik de maand december al begonnen op een fiets met platte banden … Het minste wat ik deed kostte daardoor nog meer energie (die ik niet had) en de “ongemakken” werden nog groter …
Verjaardagen in de familie en de feestdagen werden dan ook afgewisseld met dagen waarbij ik volledig uitgeteld was.
Op kerstavond ben ik toch op date geweest met een hobbit. Lees: wij zijn naar de laatste Hobbit film gaan kijken.
Ik ging en ga graag naar de film. Meegezogen worden in de actie of een goed verhaal op dat hele grote scherm, zalig!
Maar net door dat hele grote scherm is naar de film gaan een zware inspanning voor mij. Daarom gaan we maar één keer per jaar, op kerstavond.
En ik was wel hip met mijn oordopjes, zonnebril, muts en dekentje in de filmzaal.
Maar op een gegeven moment zegt het lijfje “STOP”:
Mijn lijfje functioneerde niet goed meer, alsof het niet meer naar mij wilde luisteren. Ik was zo zwak waardoor alles gewoon te veel was. Ik kon niets meer verdragen, geen geluid, licht, geuren, werd ik allemaal misselijk van en kreeg ik barstende hoofdpijn van. Ik kon niet meer helder denken, niet meer duidelijk spreken. Ik vond de juiste woorden niet meer, gebruikte verkeerde woorden. Ik kon niet meer goed stappen, het leek wel alsof ik dronken aan het rondzwalpen was. Ik had pijn hier, daar en overal … Werd misselijk van de pijn … Niet leuk …
Dat is wat men noemt een terugval …
Alsof dat nog niet genoeg was, vergat ik ook mijn medicijnen te nemen (behalve de pijnstillers) en daar bovenop kreeg ik dan op een dag ook nog de maandelijkse, vrouwelijke toestanden …
Dat was de druppel …
Ik vond helemaal geen comfortabele houding meer, de pijn was ondragelijk … Ik was in de badkamer en heb me daar op de mat laten vallen … Ik vond geen houding, ben daar gewoon blijven liggen … Het enige wat je dan nog kan doen is liggen … Liggen en ondergaan in tranen en wachten tot de pijnstillers je van de wereld helpen en je in slaap valt …
Gelukkig is het niet altijd zo.
Ik voel me wel nog steeds uitgeteld, maar ik kan al terug dingen doen. Er is terug een beetje lucht in de banden van mijn fiets. Niet veel, waardoor ik keuzes moet maken … Doe ik dit of ga ik dat doen?
Maar ik kan terug dingen doen! Nieuw jaar, nieuw begin!
