Vannacht met tranen in mijn ogen moeten toegeven dat het
me nog altijd niet gelukt was.
“Waarom vraag je me niet gewoon om te helpen?”
“Ik weet het, maar ik wil het zo graag zelf doen … Ik
moet dit toch zelf kunnen doen?
Morgen doe ik het! Al is het het enige wat ik
morgen doe!”
Ik wou het vrijdag doen na het afwasje, maar ik had zelfs
geen energie om op te staan.
Zaterdag heb ik bijna de hele dag geslapen, te moe en te
veel pijn ...
Zondag vol goede moed opgestaan. Eerst wandelen met de
hond en dan zou ik het doen! Mis poes!
Maandag ook niet gelukt, ik voelde me echt als een fiets
met platte banden …
Je wil wel, maar het gaat zo moeilijk …
Maar vandaag is het me echt eindelijk gelukt!
Na ons babbeltje vannacht nog een beetje kunnen slapen en
vanmorgen vastberaden wakker geworden. Ik heb geen energie verspilt; ben niet
eerst naar de keuken gegaan, maar ik ben direct naar de badkamer gegaan …
Om te
douchen!
Alles wat ik nodig heb klaargelegd en dan gaan zitten om
me uit te kleden. Pyjama uitdoen lukt, het onderlijfje daarentegen … Het lukte
me nog net om het over mijn hoofd te trekken en dan zat ik vast … met mijn
armen naast mijn hoofd in mijn onderlijfje … Geen kracht meer om het verder over mijn hoofd te trekken.
“Sh*t!”
Ik
probeer rustig te blijven en te bedenken hoe ik mezelf kan bevrijden. Ja,
bevrijden, want ik zat echt vast … Even voorover buigen zodat ik mijn armen kan laten
rusten, want deze houding doet geen deugd.
Wanneer ik terug wat energie heb, begin ik te kronkelen
en te draaien tot er beweging komt in het onderlijfje en na een tijdje ben ik
bevrijd. Opluchting!
Nu even rusten en op adem komen, ik ben niet alleen
uitgeput, mijn armen doen pijn. Ik kan nog net mijn badjas tegen me aandrukken (geen
pif meer om die om me heen te slaan) en blijf zo een tijdje zitten.
De rest gaat vlotjes uit en ik stap naar de douche. Ik
zet de kraan aan en wacht even met de douche sproeier in mijn hand tot het
water warm genoeg is.
Gelukkig heb ik een handdoek neergelegd zodat ik in de
douchebak kan zitten, want op de stoel zitten (laat staan rechtstaan) kost te
veel energie.
Eens ik neerzit met gestrekte benen en met een handdoek
onder mijn knieën; eerst nog de sterkte van de waterstralen regelen, want te
harde stralen voelen aan als naaldenprikken voor mij en dan kan ik er eindelijk
aan beginnen.
Het allereerste wat ik doe is mijn haar wassen. Ik maak
mijn haar nat met de sproeier in mijn hand, leg de sproeier neer en doe wat
shampoo in mijn hand.
Ik verdeel de shampoo over mijn haar en begin te wrijven.
Niet masseren of schrobben, gewoon
wrijven. Na een paar seconden moet ik al stoppen door de pijn in mijn armen, ik
rust even en doe dan voort. Enzoverder enzovoort tot mijn hele hoofd gewassen
is. Terug mijn armen even laten rusten en dan mijn haar uitspoelen.
De rest van het ‘wasgebeuren’ verloopt op dezelfde
manier: een beetje wrijven, een beetje rusten, enzoverder enzovoort tot ik
helemaal gewassen ben.
Dan is het terug rusten en ga ik in één vlotte beweging
rechtstaan … Haha, lees: ik kruip recht en spoel me af. Ik draai de kraan
dicht, stap uit de douche, doe mijn badjas aan en … Ja hoor, ik ga zitten en
rusten.
Dan droog ik me al zittend verder af en kleed me aan. Ik
buig voorover om mijn haar droog te wrijven met een handdoek en dan ben ik
klaar.
Het was half acht toen ik eraan begon, nu is het iets na negen
uur.
En wanneer zelfs
douchen te veel is: kattenwasjes aan de lavabo en wanneer dat niet gaat
vochtige babydoekjes. Mijn haar sowieso 1 keer per week meestal door
ventje. Geen haardroger, want haardroger
= hoofdpijn.
