Deurtje open en weer toe

Als wij op vakantie gaan, stuur ik ook altijd een postkaartje naar mezelf. Gewoon, omdat ik het leuk vind om een herinnering te hebben. Vandaag heb ik eindelijk (na een maand!) mijn postkaart uit Spanje gekregen. Olé!

Ja, begin september zijn we terug voor een week naar Spanje geweest. Ginds vrienden wonen hebben, maakt het twee keer op een jaar gaan natuurlijk iets makkelijker te regelen hé.

Maar voor ons is het ook gewoon beter: wij moeten de kids (onze beestjes) niet al te lang missen, in plaats van één keer kunnen wij twee keer even weglopen van de dagelijkse sleur (en geloof me, het was echt nodig) en het is natuurlijk volop genieten van de vitamines zon en zee.

Want net als in juni was het gewoon top! In de allereerste plaats op het vlak van mijn gezondheid.

Ik weet dat het niet makkelijk is om je voor te stellen hoe het is om altijd pijn te hebben, om je altijd ziek te voelen, om altijd uitgeput te zijn. Maar dat is wel mijn leven, zelfs als jij het niet kan zien.

En ja, je leert ermee leven -je hebt geen andere keuze- maar als je dan even pijnvrij bent … Olé!

Het lijkt dan wel alsof iemand het deurtje van de vogelkooi opengezet heeft en je geniet volop van de symbolische vrijheid:

Naar de drukke markt gaan, een kleedje passen en kopen.

Strandwandelingen maken op blote voeten.

Een fiets huren en naar het dichtstbijzijnde dorp fietsen.

Mijn verjaardag vieren door uit eten te gaan met een groep van 10 vrienden.

Allemaal dingen die ik niet zomaar kan doen wanneer ik verga van de pijn en overgevoelig ben aan van alles en nog wat. Laat staan allemaal in één week!!
Ja hoor, ik ga het nog eens zeggen: Olé!

Eens we terug waren in Belgenland was het al vlug snotteren en niezen en zat het vogeltje al vlug terug in haar gouden kooitje. Een keelontsteking hier, een snotvalling daar, Virussen en bacteriën overal en ze willen maar niet weg hé!

Eerst dacht ik nog lachend: “Joepie! Net als ieder ander mens ben ik gewoon normaal met een normale ziekte!”. Maar na verschillende weken van “normaal” ziek zijn bovenop de teruggekeerde ongemakken, vind ik dit -eerlijk gezegd- toch niet zo fijn meer.

Uitzieken, niets aan te doen. Dus naast het slikken van allerlei hulpmiddeltjes om tegen al die stoute beestjes te vechten, zal ik nog eens van mijn citroenthee met honing drinken .. Kleine olé ;-)