Er is
veel dat ik moeten opgeven heb, veel waar ik slecht in geworden ben en niet
meer kan doen. Maar er is één ding waar ik wel beter in geworden ben. Ik durf
zelfs te zeggen dat ik er een expert in geworden ben.
En dat is
in onhandig zijn! Dingen laten vallen, struikelen, botsen, ergens tegen lopen,
uitglijden met een mes, me verbranden aan een kookpan, … Noem maar op, ik kan het allemaal!
Natuurlijk
zijn er soms wat neveneffecten: een sneetje of een blaar aan mijn hand, een
verstuikte vinger of enkel, wat scherven (hoewel .. Scherven brengen geluk,
niet??), een blauwe plek (bloeduitstorting in mooi Nederlands) of bultje hier
of daar, …
Heb jij dat ook trouwens wanneer je een blauwe plek of bult ontdekt?
Je dan afvragen hoe je die gekregen hebt en vooral .. Er eens op duwen??
En ja, soms
is het wat serieuzer … Wist je bijvoorbeeld dat je een lichte hersenschudding
kan krijgen van met je hoofd te botsen tegen een hondenkop? Ik wel .. Een paar
maanden geleden bukte ik me voorover en tegelijkertijd kwam onze woef omhoog.
Hij had helemaal niets, maar mijn hersencelletje was door elkaar geklutst. Ik
heb toen letterlijk sterretjes gezien …
Altijd gedacht dat dit een fabeltje
was, sterren zien, maar niet dus …
Een week
geleden had ik eindelijk wat energie om aan mijn moestuintje te werken. Je weet
wel: onkruid wieden, bakken “zaai klaar” maken en zo. In mijn enthousiasme even
wat afgeleid en niet goed opgelet en … Ik struikel, val (op handen en knieën)
en knal met mijn hoofd tegen de muur van het bijgebouw …
Ik zag toen niet
alleen sterretjes, ik heb hele sterrenstelsels zien langskomen!
Maar na de
eerste zorgen (ventje was thuis) ging het eigenlijk vrij goed. Ik had gewoon
wat schaafwonden, een bult op mijn hoofd, was wat draaierig en misselijk en had
hoofdpijn. Allemaal normaal van tegen een muur te botsen met mijn hoofd, wat
rusten en dat komt wel weer goed.
Ik had eigenlijk het meeste last van mijn
gedeukte ego …
Maar de
volgende dag begon ik toch wel meer last te krijgen van mijn hoofd en nek. Ik
was niet “gewoon wat” draaierig en misselijk meer en ik kon ook geen licht meer
verdragen. Ik had nu ook pijn aan mijn achterhoofd, nek en schouders. Toch maar
even laten nakijken …
En uiteindelijk
toch wel een beetje meer last van de muur te knuffelen dan alleen een gedeukt
ego … Ik heb een verschoven nekwervel, (lichte) hersenschudding en hoogstwaarschijnlijk
whiplash, omdat mijn hoofd hard naar achteren gegaan is door de bots...
Oké,
misschien was het een iets hardere botsing dan ik eerder liet uitschijnen …
Platte rust, het rustig aandoen, nek brace om mijn nek te ondersteunen en naar
de kinesist voor de verschoven wervel. Pijnstillers indien nodig en zeker
vitamine B en magnesium blijven doornemen.
De kinesist en acupuncturist stellen
voor om eerst nog een paar dagen te rusten, omdat alles opgespannen staat. “Ik
wijs nog maar naar jouw nek en jouw lichaam zegt al ‘Durf niet dichter komen hé’".
Ik heb
dus zetelarrest en mijn bewaker is héél streng. Ik moet me nog maar verleggen
en er word al gevraagd wat ik ga doen … Ik besteed mijn tijd dus nuttig door te
slapen.
En af en toe wat te schrijven aan dit verhaal. Elke dag een beetje,
want mijn hoofd werkt niet echt mee …
Positief
is echter wel dat de bult op mijn voorhoofd ondertussen weggezakt is zonder
verkleuring. Het is nog wel gevoelig (want natuurlijk wil ik er regelmatig eens
op duwen ..), maar ik zie er terug even "normaal" uit als anders …
Alleen wat bleker …
Oh en ik
heb ook een afspraak bij de oogarts gemaakt, want de dokter vindt mijn onhandigheid
"toch wel een beetje te ver gaan” en “2 hersenschuddingen op 4 maanden
tijd is niet gezond".
Stel je
voor dat ik niet onhandig ben, maar gewoon blind …
