Zetelarrest

Er is veel dat ik moeten opgeven heb, veel waar ik slecht in geworden ben en niet meer kan doen. Maar er is één ding waar ik wel beter in geworden ben. Ik durf zelfs te zeggen dat ik er een expert in geworden ben.

En dat is in onhandig zijn! Dingen laten vallen, struikelen, botsen, ergens tegen lopen, uitglijden met een mes, me verbranden aan een kookpan, …  Noem maar op, ik kan het allemaal!

Natuurlijk zijn er soms wat neveneffecten: een sneetje of een blaar aan mijn hand, een verstuikte vinger of enkel, wat scherven (hoewel .. Scherven brengen geluk, niet??), een blauwe plek (bloeduitstorting in mooi Nederlands) of bultje hier of daar, … 

Heb jij dat ook trouwens wanneer je een blauwe plek of bult ontdekt? Je dan afvragen hoe je die gekregen hebt en vooral .. Er eens op duwen??  

En ja, soms is het wat serieuzer … Wist je bijvoorbeeld dat je een lichte hersenschudding kan krijgen van met je hoofd te botsen tegen een hondenkop? Ik wel .. Een paar maanden geleden bukte ik me voorover en tegelijkertijd kwam onze woef omhoog. Hij had helemaal niets, maar mijn hersencelletje was door elkaar geklutst. Ik heb toen letterlijk sterretjes gezien … 

Altijd gedacht dat dit een fabeltje was, sterren zien, maar niet dus …

Een week geleden had ik eindelijk wat energie om aan mijn moestuintje te werken. Je weet wel: onkruid wieden, bakken “zaai klaar” maken en zo. In mijn enthousiasme even wat afgeleid en niet goed opgelet en … Ik struikel, val (op handen en knieën) en knal met mijn hoofd tegen de muur van het bijgebouw … 

Ik zag toen niet alleen sterretjes, ik heb hele sterrenstelsels zien langskomen! 

Maar na de eerste zorgen (ventje was thuis) ging het eigenlijk vrij goed. Ik had gewoon wat schaafwonden, een bult op mijn hoofd, was wat draaierig en misselijk en had hoofdpijn. Allemaal normaal van tegen een muur te botsen met mijn hoofd, wat rusten en dat komt wel weer goed. 

Ik had eigenlijk het meeste last van mijn gedeukte ego …

Maar de volgende dag begon ik toch wel meer last te krijgen van mijn hoofd en nek. Ik was niet “gewoon wat” draaierig en misselijk meer en ik kon ook geen licht meer verdragen. Ik had nu ook pijn aan mijn achterhoofd, nek en schouders. Toch maar even laten nakijken …

En uiteindelijk toch wel een beetje meer last van de muur te knuffelen dan alleen een gedeukt ego … Ik heb een verschoven nekwervel, (lichte) hersenschudding en hoogstwaarschijnlijk whiplash, omdat mijn hoofd hard naar achteren gegaan is door de bots... 

Oké, misschien was het een iets hardere botsing dan ik eerder liet uitschijnen … 

Platte rust, het rustig aandoen, nek brace om mijn nek te ondersteunen en naar de kinesist voor de verschoven wervel. Pijnstillers indien nodig en zeker vitamine B en magnesium blijven doornemen. 

De kinesist en acupuncturist stellen voor om eerst nog een paar dagen te rusten, omdat alles opgespannen staat. “Ik wijs nog maar naar jouw nek en jouw lichaam zegt al ‘Durf niet dichter komen hé’".

Ik heb dus zetelarrest en mijn bewaker is héél streng. Ik moet me nog maar verleggen en er word al gevraagd wat ik ga doen … Ik besteed mijn tijd dus nuttig door te slapen. 

En af en toe wat te schrijven aan dit verhaal. Elke dag een beetje, want mijn hoofd werkt niet echt mee …

Positief is echter wel dat de bult op mijn voorhoofd ondertussen weggezakt is zonder verkleuring. Het is nog wel gevoelig (want natuurlijk wil ik er regelmatig eens op duwen ..), maar ik zie er terug even "normaal" uit als anders … Alleen wat bleker …

Oh en ik heb ook een afspraak bij de oogarts gemaakt, want de dokter vindt mijn onhandigheid "toch wel een beetje te ver gaan” en “2 hersenschuddingen op 4 maanden tijd is niet gezond".

Stel je voor dat ik niet onhandig ben, maar gewoon blind …