CVS/Fibro
met herfstige en winterige dagen? Neen, niet goed ...
Gewrichten
waarin de pijn op hol slaat en uitstraalt,
spieren die
opspelen waar ik nog niet eens het bestaan van afwist.
Niet echt
ziek zijn, maar ook niet gezond.
Niet gewoon
een beetje moe, maar doodop.
Niets kunnen
verdragen; geen geluid en geen licht, overgevoelig zijn om het mooier uit te drukken.
Eerst te
koud en bibberen, kippenvel,
dan weer te
warm en klammig zijn en zweten als een paard … Bweik!!
Er gebeurd
niets zinnigs in mijn hersencelletje, mijn hoofd lijkt wel een grote witte doos
met allemaal felgekleurde balletjes die rondspringen.
Ik wil naar
muziek luisteren, maar ik word er draaierig en misselijk van,
Ik wil
lezen, maar de letters dansen voor mijn ogen,
Ik wil
schrijven, maar staar naar het lege blad,
Ik wil iets
creatiefs doen, maar ik kan me niet concentreren,
Ik wil … gewoon
iets doen, maar het lukt me niet.
Wanneer je
doodop bent en pijn hebt, vliegt de tijd. Er is zoveel dat ik zou willen doen, maar
ik heb er gewoon geen tijd voor.
Ik raak niet
uit mijn bed. Te stijf, te moe, ik val zo terug in slaap.
Ik stuntel
richting middagmaal, omdat ik tegen de slaap vecht en dan is mijn dag al half
voorbij.
Ik slaap 2
uurtjes na de middag en sleep mij vooruit tijdens de namiddagwandeling met de
hond. Ik moet blijven bewegen, anders worden de ongemakken nog erger.
Tijdens het
avondmaal ben ik zo moe dat ik al terug wil gaan slapen.
Ik sukkel
eindelijk in mijn sofa/bed en val als een blok in slaap,
Voor een
paar uur.
Dan ben ik
alweer wakker,
omdat ik
niet goed lig,
omdat de
pijn of kramp mij wakker maakt,
omdat ik
naar de kleine kamer moet,
omdat het
kleinste geluid mij wakker maakt,
omdat … Ik
niet veel nodig heb om wakker te worden hoewel ik doodmoe ben …
Het zal wel
weer voorbij gaan hoor, eens we beter weer hebben,
maar gewoon
dat gevoel van rusteloos te zijn en van alles te willen doen, maar te moe zijn
om iets te kunnen doen … Niet leuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten