De controle zelf is "goed" verlopen als in ik
ben nog steeds op invaliditeit .. Het is altijd een dubbel gevoel voor mij,
enerzijds hoop je dat ze geloven dat je ziek bent en anderzijds zou je toch
heel graag weer kunnen gaan werken ...
Waar ik een hekel aan heb, is dat je geen vaste afspraak
krijgt. Je krijgt een brief waarin staat dat je je die dag om dat uur daar moet
gaan aanbieden, maar verschillende mensen krijgen diezelfde brief. Je zit dan
in die te kleine wachtruimte, tussen al die vreemde mensen geplakt, te wachten
tot het jouw beurt is. Sommige van die mensen zijn lawaaierig, anderen hebben
een geurtje, sommigen zitten daar te hoesten en te kuchen en anderen zitten
daar te kreunen en te steunen … En iedereen zit daar met een smartphone of tablet te spelen, Daar zit ik dan; stilletjes en gespannen op
mijn stoel elk contact vermijdend met die andere mensen, te hopen dat het vlug
mijn beurt is zodat ik daar weg kan.
Waar ik me ook aan kan ergeren is dat sommige mensen met
elkaar praten over de controle en er zijn er elke keer weer bij die hopen dat
de dokter niet te streng en “ambetant” is. “Want het is binnenkort Rock
Werchter en ik heb geen zin om verlofdagen op te nemen om daar naartoe te
kunnen gaan.”. Ter info: Rock Werchter is dus een muziekfestival dat 4 dagen
duurt …
En dan heb je dus bibi die zich schuldig voelt omdat ze
nog altijd niet kan gaan werken … Neen, ik vind dit allemaal niet leuk …
Waar ik nu wel om kan lachen terwijl ik terugdenk aan die
dag is dat de dokter me vroeg hoeveel ik woog. “Oh, nog steeds hetzelfde als
vorig jaar: 65-66 kg.”, antwoordde ik. “Ja, maar het is ondertussen al 2 jaar
geleden dat je nog moest komen en toen woog je 63-64 kg.”, antwoordde de dokter
en keek me vragend aan. “Oh … Maar
vorig jaar woog ik ook 65-66 kg hoor.”, was al wat ik kon antwoorden. Ze heeft
er niets meer over gezegd, dus ik veronderstel dat het goed was ..
“Ik zie ook dat jij nog altijd winterkleren draagt. Heb
je het echt zo koud, want het is toch een mooie dag vandaag?”
“Wil je mijn handen eens voelen?”
Ze voelt aan mijn handen …
“Ja, je hebt echt koud. Dat zal ook wel niet plezant
zijn, want het is echt een mooie dag vandaag.”
“Denk je?”, dacht ik bij mezelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten